Први дома

Обично јас стигнувам прва од на работа но денес Гав и Розе ме престигнаа. На работа беше многу напорно и утре не е ништо подобро. Но кога ќе се вратам дома Розе трча да ме прегрне и се ми поминува.

Оваа вечер беше расположена за муабет, па разговаравме со сите на скајп(бато, тато и цеца). Брзо дојде време за спиење. Само што завршивме со јадење и разговори дојде 7сатот.
Измивме запчиња и ја легнав.

Пак плачеше зошто баба и дедо не живеат со нас. Им се јави , т.е. ме натера јас да им се јавам. Кога Најгел ми крена слушалка му реков : „ Розе сака да ви посака добра ноќ“. И Розе викна : „ НЕ!!! Не сакам да им посакам добра ноќ. Дедо дојди овде кај нас. “

Секако не испадна по нејзиното. Ние сме овде, тие се таму. Се обидов да и објаснам дека знам како се чуствува. Мачно е кога не можеш да бидеш со сите што ги сакаш. Тешко е кога мора да избериш да бидеш со едни, а ви исто време тоа значи дека нема да бидеш со други.

Се обидов да и објаснам дека и јас сум во иста ситуација. За да бидам со Гав и неа, морам да не бидам со мојата мајка, татко, баба и дедо.

И реков: „ Замисли си како ќе биде кога пак ќе се сретните нареден пат. Мисли си на средбите а не на разделбите.“.

Тоа ја смири, и сега спие мирно во нејзиното креветче.